Oblężenie Nicei – oblężenie miasta przez sprzymierzoną armię francusko-osmańską, które miało miejsce w dniach 5 sierpnia – 7 września 1543 w trakcie wojny Franciszka I z Karolem V Habsburgiem (1542–1544) toczonej w ramach wojen włoskich.Po podpisaniu umowy pomiędzy królem francuskim Franciszkiem I a Osmanami, sułtan Sulejman I Wspaniały wysłał flotę korsarską pod wodzą Chajr ad-Dina Barbarossy na wody zatoki nicejskiej z rozkazem zaatakowania miasta. Krótko potem lądowa armia francuska dotarła pod miasto, rozpoczynając trwające miesiąc oblężenie. Po miesiącu walk armia Franciszka I wycofała się po nadciągnięciu sił Karola V.Sytuacja wyjściowaZarówno Francja Franciszka I jak i Hiszpania Karola V miały swoje interesy w Italii. W tej sytuacji doszło do wybuchu konfliktu pomiędzy oboma władcami o wpływy w miastach włoskich. Franciszek I podjął też próby zawarcia porozumienia z księciem Sabaudii, który kontrolował strategicznie ważne przełęcze alpejskie. Z tych samych powodów z księstwem Sabaudii zamierzał porozumieć się Karol V. Urzędujący ówcześnie Karol III, wuj Franciszka I i szwagier Karola I, nie był początkowo zainteresowany poparciem dla żadnej ze stron. Nadał jednak Karolowi V kilka księstw w Piemoncie, co spotkało się ze zdecydowanym sprzeciwem Franciszka I, który zażądał nadania mu hrabstwa Nicei, mającego ważne położenie strategiczne. W tej sytuacji do sporu włączył się papież Klemens VII, który starał się nakłonić obu władców do podpisania układu pokojowego. Franciszek I zgodził się, żądając jednak aby rozmowy toczono w Nicei, a miasto w trakcie rokowań miało znajdować się pod opieką papieską. Karol III, obawiając się podstępu, odmówił jednak spotkania.